Yarat ey sanatçı! Konuşma!
Bir soluk olsun şiirin yalnızca!
Goethe (ö.1832)
Nazire
yapalım Goethe’ye:
Bir şeyler yap ey güzel insan! Konuşma!
Hayat neşen becerin olsun yalnızca!
∘∘∘
İnsan
konuşmasa daha mutlu olurdu.
Boş
konuşarak ‘yaptım’ diye huzur buluyorsun…
Yapabileceklerinin
ötesinde şeyler bekliyorsun…
Kendini
kandırarak…
∘∘∘
Konuşmayı,
‘şimdi’den kaçmak – ki vakit geçirmektir- için bilinçsizce kullanırız.
Oysa
mutluluk dediğimiz şey ‘şimdi’yi sonsuza uzatıp tüm zamanlara yaymaktır…
‘Ben’in
zamana köleliğini ancak böyle kırabilirsin…
Öyle
becerilerin olmalı ki birini bırakıp diğerini almalısın eline…
Zihinseli,
bedenseli… hepsi bulunmalı…
‘Şimdi’nin sonsuza
kalkan tramvayları yalnızca beceri duraklarından kalkıyor.
∘∘∘
Ayaklarını
sürüdüğün zoraki görevler için mi karşılıyorsun sabahları, coşkuyla yola
düştüğün gönüllü uğraşlar için mi?
Konuştukça ilk
gruba demir atıyorsun…
Kendine
döner tek başına hayata tutunabilirsen ikincinin büyülü kapıları açılıyor
önüne..
∘∘∘
Köpeklere
imreniyorum, boş gevezeliğe düşmediklerinden;
Toplumun
insani dokusu dedikleri, çoğu kez zamanı öldürüyorum derken kendini vurmak…
∘∘∘
Bir şeyler yap ey güzel insan! Konuşma!
Hayat neşen becerin olsun yalnızca!
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder