Ölümünden sonra ancak girebilmiş
insanın gözüne;
Talihsiz Alman şair Hölderlin (ö. 1843)...
Başlık benim değil, onun…
Büyük bilge Goethe (ö. 1832) de sevmemiş, onun şiirlerinin tadını;
Fazla romantik bulmuş; Schiller’e (ö. 1805) şöyle yazmış, Hölderlin’le
görüşmesinin ardından:
“Bu romantik şairler ‘hastane şiiri’
yazıyor; sanki bütün dünya hastane kendileri de hasta…”
∘∘∘
Hayal kurarken Tanrı, düşünürken dilenci
gibi görmüş insanı…
220 yıl önce…
Son 36 yılını tek bir odada
kendiyle konuşarak geçiren Hölderlin…
Şizofren olduğu sanılıyor.
Modern denen insanı, kutsal amacı
ucuza tüketmek olan dilenciyi görmüş bunca zaman önce!
∘∘∘
Haz etmiyor amaçlardan hayat…
Rakip istemiyor; dünya, diyor,
yalnız bana yetiyor!
Amacın mı var; o zaman
bırakıyorsun
Beyhude yere karşıların tepelerine
uzun baka kalmayı;
Köpekler gibi…
İçindeki sesi susturuyor, insan
oluyorsun moderninden…
İşin oluyor acelesinden!
∘∘∘
Amacın mı var; tükeniyor sezgilerin;
Kuru düşüncenin kıraç toprağında düş
görmüyorsun.
Mesleğin mi var; düşlerini terkediyor
dilenciye dönüyorsun;
Kendinden de Tanrı’dan da uzak düşerek…
Düşünen dilenci başka biri, sen
bile tanımıyorsun onu!
∘∘∘
Bak:Hölderlin, Seçme Şiirler, Çev.: Turan Oflazoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder