11 Şubat 2017 Cumartesi

Hayata Katlanabilmek İçin Teslim Olursun Dünyaya





Çalış, para kazan…

İstemesen de dayanacaksın…

Evlenirsin; mutluluk arıyorsun…

Ama bilirsin, iki, birden daha iyi katlanır hayata…
∘∘∘


Duyumsarsın katlanmanın senden kopardıklarını;

Yaraları biriktirir, yazar geçersin…

Kim gül bahçesi dedi yaşama?
∘∘∘


Bilemezsin; sen mi budalasın, birine mi aldandın?

Öğütler, okullar,  acı deneyimler…

Dünya niçin herkesden akıllıdır, soracak kimse bulamadın!
∘∘∘


Yarana basacak ilacın yoksa ‘dil’e sarıl demiş, John Berger (ö. 2017), Şiirin Saati denemesinde…

Konuş, yaz, oku, düşün, hayal kur!

Hepsinde sığınmışız ‘dil’e…

Ancak hayatla mantık öpüşmüyor!

Tarihe ve geleceğe kalıyor iş; düzyazıda… konuşmada…

Armut seçer gibi beğeniyorsun seni temize çıkaran aklı;

Yaralara merhem olacak mantık mı var hayatta!
∘∘∘


Duygulara her dokunuşunda tuz buz olur mantık;

Çalışamaz onunla…

Gönül yelpazende sıcak köşelere buyur edilecek hayallerle anlatır, şiir...

Sözcükler mantık yerine renkli hayaller örer onda:

Benzetmeler, metaforlar –mecazlar-, kafaya çizilen gönül dolusu resimler…
∘∘∘


Dünyaya kaptırdıklarını geri getiremez elbet şiir;

Terkettiğin duygularını, vazgeçtiğin umutlarını geri çağırır…

Serer önüne…

Nostalji değil yeniden doğma!
∘∘∘


Tanışırsın bastırıp derinlere, isteyerek unuttuğun kendinle.

Çocuk Tanrı’sına kavuşur…

Tekrar başlarsın, baştan alırsın…
∘∘∘


Yapman gereken mantığı söküp anlam ayıklamak yerine,

Sözün müziğinden, hayallerin –imgenin- sunulma ritminden doymak…

Şundan keyif almak örneğin:


Gülün tam ortasında ağlıyorum
Her akşam sokak ortasında öldükçe
Önümü arkamı bilmiyorum
Azaldığını duyup duyup karanlıkta
Beni ayakta tutan gözlerinin[1]


Anlaşılmıyor mu?

Mantıklı düşünce yerine, hayallerin ritminden damıtılan haz, aradığın…

Çocuğu tekrar dinlemek…
∘∘∘






[1] Cemal Süreya (ö. 1990) Sevda Sözleri, “Gül”, 1954.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder