Daha iyi bir dünya için ciddi bir
ümit doğacak!
Aslında başlığı ‘Konuşan ve Dinleyen Lanetini Kabullenecek!’
diye atmalıydım…
Korktum…
Zehri boca etmek istemedim…
∘∘∘
İnsan etrafındaki ikiyüzlülüğü,
adaletsizliği, güvenilmezliği hemen görür…
Sıkıntısı, bunun insanın
doğasından –yaradılışından- geldiğini kabullenememesidir…
Evet dediği anda “Ben de herkes gibi kötüyüm!” fikrini
içine sindirmesi gerekecektir…
Bunu yapamaz!
Daha doğrusu, bunu yaptığı anda
işin içinden nasıl çıkacağını, içindeki kötülüğü nereye boşaltacağını bilemez!
∘∘∘
Kendini kandırmak kolayına gider…
Herkes kötü, o iyidir!
Karşısındaki de aynı çıkmazda
sıkıştığından, birlikte rahatlarlar…
Yoksa, ikisi de –derinlerde bir
yerde- her şeyin farkındadır…
Ayakta kalma güdülerinin seline
kapılmışlardır…
İkiyüzlülükten başka sığınak
bulamazlar…
∘∘∘
Çözüm, sormaktan, düşünmekten ve
hayal kurmaktan geçer…
Daha iyi bir dünya için…
Ancak gündelik hayat buna izin vermez…
Sokağın ve getir-götür
dünyasının tasarımları yapılırken kimse bunu düşünmemiştir…
Sistem her şeyi ben düşünürüm sen
kafayı takma demiştir…
∘∘∘
Büyük insanlık açmazıdır bu…
Kurtulamazsanız, içinizde uyuyan
bilgelik arzusu bir türlü kafasını kaldıramaz…
Ayakta kalmak için sürekli kendinizi
kandırır, ikiyüzlülüğe mahkûm edersiniz!
İhanetin farkında bile
değilsinizdir…
Sıradanlığa sığınırsınız…
∘∘∘
Günün birinde toplumların ‘kötü
insandan’ kendini kollayacak biçimde tasarlanacağını hayal etmek zorundayız!
İşin zorluğu hepimizin kötü olmasıdır…
Ama ümitsizliğe kapılmayın!
İnsan kötü, ama yaratıcıdır;
kendisinin bile zarar veremeyeceği –yöneticileri kısa zamanlı- toplumu kuracaktır…
Yeter ki o vakte kadar kendi
türümüzü yok etmeyelim!
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder