Rus yönetmen Tarkovski (ö. 1986) yakınlarını
yeterince sevemediği için vicdan azabı çeker…
Ayna filminde bu duygularını anlatmıştır…
Seyirci hikâye aradığı için zora
girer seyrederken…
∘∘∘
Ayna, insanın kendisine hesap verdiği
sorgu yeridir.
Bakacaksınız, ‘kendinizi’ içinize sindireceksiniz…
Mazeret bulmaya vaktiniz yoktur,
ruhunuzun kanamasını önleyemezsiniz…
∘∘∘
Ben çabuk kaçarım aynadan, hesap
vermek korkusu olmalı…
İçinizdeki insan konuşur aynada…
Toplumla anlaşarak boğduğunuz can, hesap sorar…
Yapmamalıydım diye düşündüğünüz şeyleri
önünüze serer…
∘∘∘
Neden hâlâ bu mesleği yapıyorsun?
Uykularını bölen bunca şeyi ‘iş icabıdır’[1]diyerek
yapmayı niçin sürdürüyorsun?
‘İş icabı’ olunca aynaların utandırmayacağını mı sanıyorsun?
Herkes yapıyordu, diyerek
kalabalıklara karışınca, utancını halının altına süpüreceğinden emin misin?
∘∘∘
Şanslıydın; doğdun, yetenekliydin,
sağlıklıydın, imkânlarınız vardı iyi okullarda okudun…
Getir-götür insanı olmak için mi?
İçindeki boşluğun derinleştiğini
görmüyor musun?
Aynı sorulara aynı yanıtların
verildiği çekimsiz toplantılarda eğlenmediğini, yalnızca can sıkıntının üstünü
örttüğünü biliyorsun!
Daha çok yaşamak için dualar ediyor,
elinden gelen her şeyi yapıyorsun, sonra Tanrı’nın lütfettiği zamanı harcarken canın
sıkılıyor!
Maden canın sıkılıyor neden ille
de yaşamak derdindesin?
Tersliği görmüyor musun?
∘∘∘
Size de soyuyor mu aynalar, bu
saçma sapan şeyleri?
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder