İçinizden “Ben artık profesyonel
oldum,” düşüncesi geçiyorsa, ne olduğunuzu bilmiyorum, ama ne olmadığınızı
söyleyeyim:
Amatör değilsiniz… Çünkü istemiyorsunuz…
İstemeseniz bile profesyonel gözükebilirsiniz
ama gerçekten arzu etmezseniz amatör olamazsınız…
∘∘∘
Hangisininin iyi olduğuna herkes
kendisi karar verecek…
Ancak neyin ne olduğu iyi kötü
bellidir…
Profesyonellik en kısasından
uzman olma çabasıdır…
Arzuluyorsanız, uzman görünmek
istersiniz…
Uzmanlık genel olarak sokağın, gündelik
hayatın, getir-götür dünyasının, politikanın mesleğidir…
Az da olsa uzman olduğu halde
amatör kalıp hayatı kavrayanlar yok mudur? Vardır, ama onlar bu yazıya sığmaz!
∘∘∘
Amatörlük –gerçekten- öğrenme
arzusudur…
Profesyonellik bir dalı iyi
öğrendiğini sanmak ve öyle gözükmektir…
Sanmaktır diyorum çünkü her şeyi
bırakıp bir şeyi öğrenemezsiniz; yaptığınız yalnızca başkalarının sorduğu
soruların doğru kabul edilen cevaplarını bellemektir…
Sorular sizin değildir…
Soruları siz sormaya
başladığınızda cevaplarını da siz vermek zorunda kalacaksınız…
Çünkü çoğunun yanıtını
bulamayacaksınız…
İşte bu noktada çizgiyi geçtiniz
ve amatörlüğe adımınızı attınız demektir…
Kutlu olsun!
∘∘∘
Amatör, sokaktan bakınca birazcık
budala gözükür…
Zorlukları pek ölçüp biçmeden
kollarını sıvar, işe soyunur…
İçindeki sesi dinliyordur… İşten
haz alıyordur…
Bunu bilir…
Sonunda yüzüstü kapaklanmak
vardır, ama razıdır; ben, der bunun için yaratılmışım…
∘∘∘
Profesyonel, kendine ve hayata
bakmak yerine sokağa bakar, hesabını yapar…
∘∘∘
Hayat sizin…
Karar da…
İsterseniz kendinize isterseniz
sokağa bakarsınız…
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder