Yüce Adımlar Dipsiz Çukurlar

Genç kızın penceresinden:

Kadınca bir meslek…

Atına güvenilir bir prens…

∘∘∘

Delikanlı:

Akla güven…

Sokağı hafife al…

Mantığın, güce ve şansa galebe çalacağının hesabı…

∘∘∘

Yüce adımlar mı, dipsiz çukurlar mı bunlar?

İçinden akanlar mı, senden beklenenler mi?

İyi hissediyorsun, çünkü onları herkesin kutsadığını biliyorsun…

Nasıl varoluyorsun?

Sormuyorsun!

∘∘∘

Kadın:

İnsanların hasetle baktıkları mesleği de prensi de çökmüş bel vermiş…

Yıkıldı yıkılacak…

Bekleneni yapmak çevreni doyurmakmış!

∘∘∘

Adam:

Şirketler boğucu, sokaklar dar…

Şafaklar, tahammül edilecek yeni birer sınav!

∘∘∘

Kime güveneceğim, sorusunu yanlış cevaplamışlar;

Mesleğine, prensine, şirketine, dostuna bakınca insanın başı dönüyor…

Varolmayı unuttuklarını, kendinden başka kimseleri olmadığını...

Düşünce anlamışlar…

∘∘∘

Başka dostlarla karıştırma, asla sitem etmez sana;

Yeter ki yalnızca varolarak kendine tutunacağın aklına yatsın!

Niye buradayın diye sormadığın yer, senindir;

Orada, güvenilecek kimse aramadan hayatı bir yerinden yakalarsın…

∘∘∘