Dünyada gözünü açmak bir mucize...
Piyangoda kazanmaktan öte…
∘∘∘
İlk işe girdiğinde bunu aklına
getirmedin.
Tek çıkışındı iş:
Bir öğrenilmiş çaresizlik!
∘∘∘
Kendi dünyanı bıraktın…
Orada kuralları sen koyardın.
Pek kirlenmemiş bir görüş benimsemiş
ve rahat dolaşacağın bir yaşam alanı seçmiştin…
İyi, doğru ve güzeli çiğnemeden kendi
gerçeğini arıyordun…
Kısaca yaşıyordun…
∘∘∘
İşinde, yeni bir hikâye başladı…
“Kâr”, dediler, “başarıdır…
Herkesle yarış, geç onları, iyi insan
olursun…”
Hangi soruları soracağını, hangi
cevapları vereceğini söylediler…
Müşteriye iyi davranacak,
eksiklerini göstermeyecek, elindekileri abartacak ve de içindeki sese boş
verecektin!
∘∘∘
Kendini unuttun; yarışa girdin!
Düşünmeye ne gerek vardı, ne de zaman…
El yordamıyla yürüyordun; yapıyor
ve deniyordun…
Uyanık olman yetiyordu; kâr et de
nasıl edersen et…
En çok yaralayan da rol
modellerin, asla sapmayacağın yollardan işini yürütenlerden seçilmesiydi!
Sonunda boşluğa düştün: Başarıyı reddettin!
∘∘∘
Zavallı fizik doktoru, dahi Goldratt
(ö. 2011)!
Âşık olduğu kapitalizme aklı enjekte
etmeye çalıştı: Kısıtlar Teorisini[1] yarattı.
Reddetti dünya! İşletme yöntemi
olamadı kuramı, ders kitabı oldu!
Nedenini bulmaya hasretti hayatını
Goldratt; başaramadan öldü.
Şirketler para kazanma yöntemlerinden mutluydu, işe aklı karıştırıp keyfiliği bozmak istemediler!
O, bunu bir türlü görmek
istemedi!
∘∘∘
Pazarın akıl
dediği yalnızca teknoloji…
Mantık parayı
rahatsız ediyor!
Tanıdık ilişkisine,
kumara, mafia yöntemlerine daha yakın duruyor piyasa!
∘∘∘
Hayatını terk edip iş hayatına
girince amaç değiştirmek, işte bu demek!
Ya pazarın bir köşesine sığışıp
kural dışı bir oyun yaratacaksın…
Ya da koca bir kumarhanede aklını
körleyip mutluluk arayacaksın!
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder