Doğar doğmaz başlarsın…
Zamanı, havayı, gözyaşını
tüketmeye.
Dağdan inen başıboş akarsu
kolaylığında, tüketim kılığındadır hayat…
∘∘∘
Gözünü açacak kadar şanslıysan
yeterlidir…
Bu kolaylığa vurulur, tutulur
müptela olursun:
Her şey tüketim kadar zahmetsiz
olsun istersin…
∘∘∘
Dediğin olur yürür gidersin; ama
bak şuna, sen değişmişsin:
Kolay tüketimle yetinmez bir de havalı
olmak istersin!
Oyununu kendin bozmuşsundur
bilmezsin…
∘∘∘
Neye elini atsan olmaz, uğraş
didin kimse dönüp bakmaz;
Birini bırakır diğerini alırsın…
Bir şeyi doğru dürüst yapmak ne
kadar da zormuş… şaşırırsın…
∘∘∘
İnsan anlamıyla birlikte doğarmış…
Peki, bunca anlamsızlık neden
var?
Artık seziyor gibisin: Anlamı kendi
içinden çekip almak zor!
∘∘∘
Uzun hazırlık istiyor ama
dayanmak zorundasın; anlam olmadan olmuyor!
Tüketim hazırlık istemiyor ama
hayat istiyor…
Anlam olmadan havalı olmak şöyle
dursun hayat bile olmuyor!
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder