Öğrenmektir umut…
Hayatı nasıl ele alacağını;
Sabahları niçin uyandığını;
Dünyaya niçin geldiğini;
Denize, ufuklara, niçin
baktığını;
Sevgilinin saçlarına niçin
dokunduğunu;
Dağlara niçin çıktığını…
Öğrenmektir!
∘∘∘
Neyi ararsan ara, yöntem aynı
kalır:
Hocan allame olsa yine kendin öğrenirsin…
Tek başınıza, yalnız!
∘∘∘
Yöntem aynıdır ama akıl değişir:
Dünyevi aklı mı kullanacaksın;
evren aklını mı?
Hangi duyguları yaşamışsan, yarınların
da onları getireceğini beklersin dünyevi akılla…
Hayat, bekleneni yapman için verilmiştir
sana…
∘∘∘
Evren aklı böyle demez:
Doğrulardan yola çıkar, yenilerini
kovalarsın…
Yarınları bilemezsin: beklediklerin
çıkar mı çıkmaz mı?
Ne çıkarsa tahammül etmek için kendini
bulmalı;
İlk önce içindeki umut çiçeğini
sulamalısın…
∘∘∘
Yalnızca onsuz yaşanmadığı için insan
umutlu olabilir mi?
Ümit mecbur olanları kucaklayan
bir duygu mu?
Deneyimlemişsindir… bilirsin.
Bir de içindeki çiçeği koklamayı denemelisin…
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder