Kaderdir.
Karakterinizde varsa kaderinizde
de vardır.
∘∘∘
İyi insan olmak içine işlemişse,
üstelik erdem diye bellemiş ciddiye almışsan, toplumdan düşmemek için
çırpınırsın:
Doğum günlerine, arkadaş
sohbetlerine, sınıf toplantılarına katılırsın, bayram ziyaretlerine gidersin…
En sevecen çehreni takınır,
herkesin ne kadar güzel, hoş, akıllı olduğunu bol keseden dağıtırsın.
Tüm katılımcılar böyle yapar, iyi
ilişki kurmak peşindedirler…
İyi ilişki, akıllı ve de iyi
insan demektir…
İnsanlar mutlu, eğlence hoş,
hayat güzeldir!
∘∘∘
İlk yarım saat başkadır:
Arada bir yan yana gelmek gerçekten
ufuk açıyor, diye geçer içinden…
Birinci saati doldurduğunda artık
kalksam, dersin…
Ama olmaz! İlişki kurmanın
raconuna terstir!
Toplumdan düşersin!
Saatlerce onlar sana dayanacak sen
onları dinleyeceksin…
Böyle yazılmıştır görgü...
∘∘∘
Konuşursan ukala konuşmazsan
soğuk nevale olursan…
Dinlesen ilgilendiğin konu
değildir, konuşsan dinleyene ‘bu da nereden çıktı’ duyguları üşüştüğünü gözlerinden
okursun…
Girsen çıkamayacağın, girmesen geri
dönemeyeceğin tuhaf bir sokağın başındasındır…
∘∘∘
Hayat bir “haz pınarı” bile olsa,
aynı pınardan uzun süre birlikte içemiyor insanlar…
Dostların, en yakın akrabaların bile bir süresi var…
Süreyi geçirirsen, herkes için zehirleniyor
pınarın suyu…
‘Sahip olunanlar’ belirliyor
süreyi…
∘∘∘
Sahip Olunan[1]
“Biliyorum sahip olmadığımı
Ruhumdan engelsiz akıp gitmek isteyen
Düşünceden başkasına,
Ve bir de beni seven bir kaderin
Tadını kıyasıya çıkartmamı sağladığı
Her güzel âna.”
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder