Zamanda ve mekânda yetişeceğim
bir hedef mi mutluluk?
Hayır.
Parasal bir hedef mİ?
Değil.
Anlayış, kavrayış, duyuş,
duygulanış düzeylerinin kişilere özel, büyülü, mistik ve metafizik bir karışımı
mı?
Eh belki…
∘∘∘
Resminin yapılamaması bu yüzden…
Kendisi yok, işareti, duygusu,
anlayışı, kavrayışı var…
Maddi değil zihinsel bir düzey.
Gidilecek yol; ama sonunda varılacak
bir hedef yok…
Yeni bir yol aramak var…
Sonu olmayan yolların birinden
çıkıp ötekine giriyorsunuz…
∘∘∘
Doğru hedef yok doğru yol var.
Hayatın cilvesine bakın ki, ‘doğru
yolu’ gösteren bir pusula bulamıyorsunuz…
Ancak yanlış yolda iseniz uygun
yöntemlerle hatayı görüyorsunuz…
Kısaca, anlamlı soru “Yanlış
yolda mıyım?” sorusu…
Doğru yolu bulmak, diye bir şey
yok; yanlış yolda olduğunuzu anlayıncaya dek yolunuzu doğru sayabilirsiniz.
∘∘∘
Yanlış yolu ayırt etmenize yardım
edecek iki ölçüt biliyorum:
Biri Seneca’dan[1] (ö. 65) : Mutluluğu elde
etmek için didindikçe ondan uzaklaştığınızı duyumsuyorsanız, yanlış yoldasınız…
“Yanlış hayatı doğru yaşama”
çabası içindesiniz…
Gerçek bir çıkmaz…
∘∘∘
İkincisi Nabokov’dan[2] (ö. 1977), biraz zahmetli…
Gogol’ün[3] (ö. 1852) bir hikâyesini
okumak gerekiyor:
“Palto…”
Akaki Akakiyeviç küçük bir devlet
memurudur…
Tutkuya dönüşen yeni bir palto edinme arzusu yüzünden başına gelen
korkunç kâbus anlatılır Palto’da.
Tuttuğunuz yolda tutkulu “Palto”
düşleriniz varsa bekleyen kâbuslara hazır olun…
Bu yolda gün göremezsiniz!
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder