Adamın işi zordur!
Ne derse anlatamaz, ne kadar
renkli söylerse söylesin dinletemez.
Akılla yeterince yoğrulmamış
sevgi kör olur, fazla ışıktan göremez; karanlıkları seçemez.
∘∘∘
Duygular Tanrı’nın içimize
yerleştirdiği otomatik pilotlardır; güvenememiştir canlılara, hiç olmazsa zor durumlarla
kullansınlar istemiştir.
Sevgiyle dolu kadın, işi tümüyle
otomatik pilota bırakma yönelimindedir.
Her şeyden çok ona güvenir.
Tüm karanlıklara açıktır.
∘∘∘
Dost olmakta güçlük çeker; mücadele
etmeyi sevmez, sevdiğinden taraf olmayı -istese bile- beceremez…
Sevginin ikizi nefreti bir kenara
itmiştir itmesine; ancak bunu sevgiye esir olarak yaptığının farkında
değildir…
Hem sevgiyi ister, hem nefreti
yaklaştırmazsanız, bunun bilinen tek bir yolu vardır:
Aklınızı kullanmak…
Nefreti reddeder, sevgi pusulasının
ağırlığıyla aklınızı kullanma alışkanlığını da edinemezseniz…
Sevgi kölesi naif hoş bir canlıya
dönersiniz…
∘∘∘
Sadece sevgide dostluk bu yüzden
yeşermiyor.
Dostluk’u sıcak duygu diye
sevginin komşusu sanırsanız yanılırsınız!
Sevgiden daha çok akla yakındır
dostluk.
.∘∘∘
Herkesi sevebilirsiniz; buyurun
sevin!
Ama herkesle dost olamayacağınızı
hayat yüzünüze çabucak vuracaktır…
Hoş olmasına hoş bir
duygudur sevgi; ama onun bile akılla yönetilmesi gerekir.
∘∘∘
Kadın, duygunun kendisine teslim olarak
sevmek yerine onu yöneterek severse, ilişki de adam da nefes alır…
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder