Özyaratım[1]
yalnızlık duygusuna, rahat yaşam dayanışmaya kapı açar.
∘∘∘
Yalnızlık
deyince fare görmüş kadına dönüyorsan dinle ve felsefeyle sıcak ve verimli birliktelikler
kurman beklenmez.
Hayatın
rahat yaşam ucuna yakın durman, insanlarla beraberliği dayanışmayı kutsaman, toplumu
sevmen, sağduyuya güvenmen umulur…
∘∘∘
Sağduyuya
bel bağlamışsan rahat yaşam pek zor değildir…
Herkesle
birlikte uçurumdan yuvarlanınca kendini suçlamadan sessizce kabulleniyorsan rahatın
kolay kaçmaz!
Huzurun
bozulmaz; kafandaki ön kabullerinin ruhuna verdiği dinginliğin koruması altında
yaşarsın…
Ön
kabullerin metafizik’in meyveleridir: Hayatın doğası, gerçekliğin özü, insanın
doğası, dışımızda bize bağlı olmayan keşfedilmeyi bekleyen gerçekler, gündelik
şansızlıklarımızı nasıl telafi edeceğimizi anlatan sağduyu hikâyeleri…
Özyaratım
sana göre değildir…
∘∘∘
Sağduyudan
kuşkuya düştüysen farklı mahalledesin:
Gündelik
hayatın göreceli az riskli olan semtinde…
Metafizik
rahatlatıcılara kapalısın…
Örneğin
paranı bir uzman dedi diye kaybedersen, “ne
yapabilirdim ki, daha iyi mi bilecektim…” diye safça kendini avutup rahat uyuyamazsın…
Uzmanın
dediklerinden de kuşkulanır, anlamaya çalışırsın; anlamayacağın için paranı kaybedeceğin
yere yatırmazsın…
∘∘∘
Bu
yol güvenlidir; gelgelelim, zordur, bir türlü huzur bulamazsın…
Atacağın
her adımı kontrol ettiğin için, rahat yaşam peşindeki kalabalıklar, yakın
çevren, akrabaların seni tuhaf bulur…
Hani,
şu tek yönlü yolda ters giden temel var ya… Seni ona benzetirler…
Oysa
sağduyuyla yön bulanlar ters yöndedir, kimseye anlatamazsın…
Metafiziği
kolay yenemezsin…
∘∘∘
Dayanabilirsen,
öyle bir sapağa çıkarsın ki sonunda, artık kendini yeniden yaratmadan –özyaratım-
başka çıkışın kalmamıştır…
(Devam
edecek)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder