Yolunu
bulacaksın…
∘∘∘
Bulamadım
dedin mi; unutacaksın çiçeği…
Razı
olacaksın baharsız dünyaların elvermeyen havasına.
∘∘∘
Aramanın
tadına âşık olunca yola düşüyorsun;
Yaşamayı
arama’ya dönüştürüyorsun…
∘∘∘
“Çiçeğimi koklayıp geçen de, bir şeyler
öğreneyim diye koparan da onu tanıyamaz…”
Diyor
Alman şair Hölderlin (ö. 1843);
“Bu kitapta,
okurların bir bölümü kıssadan hisse arayacak, bir bölümü de pek kolay
tarafından alacak, iki grup da anlamayacak…”
∘∘∘
Ne
kafadar bir dost gibi öğüt verir, ne beklediklerini fısıldar çiçek…
Yaşarsın,
bakarsın, anlarsın…
Bilgi
biriktirmeden kavrarsın…
∘∘∘
Kimseden
dinlemezsin çiçeği…
Kitaptan
okumaz, filmini seyretmezsin…
Çiçek
konuşmaz.
Niçin
güzel olduğundan haberi yoktur.
Ne
zamanı ne tesadüfü bilir.
∘∘∘
Olumsallıktır
çiçek.
Her
şey tükenince açar…
∘∘∘
Yola
çıkmışsan çiçeği tanımışsındır…
Her
sabah yeni bir anlam bekler seni bilirsin;
Her
gece çiçeği anımsatan yıldızlar…
∘∘∘
Koklayıp
geçmekle…
Koparıp
yakana takmakla tanıyamayacağını öğren, diye yaratmıştır çiçeği Tanrı!
Yaşa,
bak, anlamayı keşfet demiştir…
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder