Yanlış hayat başarıya, doğru
hayat başarısızlığa çıkıyorsa güzel olan başarısızlıktır…
∘∘∘
Başarı doğru hayata götürmez;
tersi doğrudur: doğru hayat nereye götürürse doğru olan odur…
Bu bir “Dünyaya niçin geldiğine karar verme,” sorunudur…
Böyle kararların nasıl verileceğini okullar göstermez, kitaplar yazmaz, bilgeler öğretmez…
Yaşarsınız, sezersiniz, deneyimlersiniz,
hissedersiniz…
Benliğinizi anlamaya, deşifre
etmeye çalışırsınız; o kaçar siz kovalarsınız, bir türlü öne geçemezsiniz,
sabırla hep arkadan gitmeye razı olacaksınız…
Günün birinde “İnanamıyorum,
şimdi anlıyorum niçin dünyaya geldiğimi!” dersiniz…
Kilit kelime sabırdır…
Geri dönerseniz oyun bitmiştir…
Başlarsınız sizden istenene boyun
eğmeye: köleliğin tadını alacak yollar keşfedecek ve başarılı olacaksınız…
Çalışacak, biriktirecek; yine
çalışacak yine biriktireceksiniz…
Bakacaksınız herkes aynısını
yapıyor, doğru yolda olduğunuzu sanacaksınız…
∘∘∘
Bu mantıktan kuşkulanmazsınız…
Düşüncenin büyük tuzaklarından
birine düşmüşsünüzdür…
İstatistiğin bol rakamlı
gösterdiklerini doğru bilirsiniz…
Ne çoksa o doğrudur!
Kurbanlık koyun mantığıdır bu…
Okullardaki adıyla “tüme varım…”
Kurban edilecek koyun, hayatının bayramdan
önceki besi dönemi gibi pespembe geçeceğini beklermiş…
Bakıyor ki on beş gün, belki bir
ay, çok iyi besleniyor…
İstatistiğe kanıyor…
Bayramda hayal kırıklığı:
Kelleyi kaptırıyor!
∘∘∘
Çalış biriktir; biriktir tekrar
çalış…
Emeklilikte canın sıkılır, yine
çalış!
İnanmazsan etrafına bak!
İstatistik te böyle söylüyor…
Niçin kuşkulanacaksınız?
Niçin dünyaya gelinir?
Çalışmak için!
∘∘∘
Ya kelleyi kaptırırsanız:
Son deminizde “bu mudur!” demek
var…
Herkesle gelen düğün bayram olur
mu?
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder