Kızdıklarım Sevdiklerim

Kedilere kızıyorum.

Benden daha benciller…

Sevemiyorsun gönlün çektiğinde!

O isteyecekmiş, o zaman seninle oynarmış…

Bizden daha bencil olabilir mi?

Aklım almıyor!

∘∘∘

Seviyorum köpekleri…

İzin verirseniz insandan da ileri…

Yediyse bir lokmanı seninle kader birliği ediyor.

Ölse senden ayrılmıyor...

Şanlı insanlık “İtlik!” diyor buna…

Kötüymüş bu; ille çıkarından şaşmayan, kalleş olmalıymış!

∘∘∘

Kızıyorum insanlara;

İkiyüzlülük bayrağı tepelerinde;

Devletlerin dostu olmaz çıkarları olurmuş!

Milletler ve insanlarmış dost!

Bunu da açık etmiyorlar sen anlıyorsun…

Tarih neden kıpkırmızı seçiyor musun?

∘∘∘

Kedi, köpek, insan nasıl olursa olsun, bunlar gerçek…

Nasıl yaşayacağını değil, nasıl ayakta kalacağını şekillendiriyor…

Tükenmişliği insanın, apaçık uçuruma götürüyor olsa da hayatları…

Bencilliklerin ateşi eminsin dünyayı yakıp kül edecek…

İşe yaramayacağını bildiğin küçücük direncin yine de içini sevinç dolduracak... 

Mucize burada:

Neşe gerçeklere baskın gelir hayatta…

∘∘∘

Yaşamak için ayakta kalırsın;

Sağ kalmak uğruna yaşamazsın…

∘∘∘

Sevinç dokumak içindir ölmek istememen.

Gerçek dediğin bunun kılına dokunamaz!

Tükenmişlikten kaçar sevince koşarsın…

∘∘∘