Sıra
Önemlidir.
Mutlu
iken başarılı olmuşsan özelsin.
Başarıyla
–kazandığınız parayla- mutlu olmuşsan sıradanlık kokusundan yanına yanaşılmaz.
Tükenmişliğini
bayrak gibi elinde taşırken sırıtırsın;
Sorsan yakışıklısındır…
∘∘∘
Mutlu
iken insan başarısız olur mu?
Olur…
İçine
mutluluk sinmişler halk dilinde meczuptur…
Çoğuna
acır kalabalıklar; sanki başarısızlık (!) için yaratılmışlardır…
Para
kazanma özürlüsüdürler.
∘∘∘
Para
seni mutlu etmişse kazanırken bittiğindendir.
İnsanı
elbette mutsuz etmez para, ama mutlu da etmez!
Beceriye
dönüşmemiş ham güç sevinç depolarını boşaltacaktır ancak.
∘∘∘
Mutluluk
yaşam sevinci dolmaktır.
∘∘∘
Gücün,
başarı görülmesi kalabalıkların çaresizliğinin göndere çekilmiş halidir:
Toplum
adaletten –fair play’den- öylesine ümidi kesmiştir ki güçlüyü başarılı sayar.
Böyle
olması başarının mutlu edeceği anlamına gelmez pek tabii ki!
∘∘∘
En
azından bir rahat yaşam sağlar sana para ve görevi oracıkta biter…
Ona
yüklediğin her ek görev ancak seni tüketir, içindeki hazır sevinçten yer;
İnsanlık stoklarını tüketir…
Umutlarını
ve mutluluğunu kemirir…
Kendinle
hayallerin arasında duvardır artık…
∘∘∘
Okulların
merak yerine başarı üretmek için didinmesi anlaşılır şey midir?
Daha
çok yoğurt satarak para stoklamaya adanmış bir hayatın neresi özeldir ki seni
mutlu etmesini bekliyorsun?
Oluyorsan,
kaybettiklerin, eksilttiklerin yüzündendir…
Başarmışsın
ama bitmişsindir.
∘∘∘
Ölüme
karşı elinden gelen yoktur ama tükenmeye direnmeden yaşayamazsın.
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder