Ciddiye
alınamayacak kadar önemlidir hayat. [1]
Söz
bu kadar derin olabilir…
Sıradanlaşıyorsun,
kaybediyorsun aşklarını, ciddiye alırsan yaşamı…
Alışıyorsun,
ucuzundan bir sağ kalma savaşına;
Gerçek
sanıyorsun, inanıyorsun kederli yolculuğuna; askeri oluyorsun yaşamanın…
Beslemez
oluyor artık aşklarını, yemek ve seks…
Ayakta
kalmanın hizmetindesin, tüm adımların boş ve abes…
∘∘∘
Elinle
yonttuğun mükemmelliklerin dünyasında zamansızlığa kavuşmaktır, aşk.
Her
gün hayat kumaşını kendin için yeniden biçmek;
Sabahları
yataktan, yalnızca senin bildiğin patikaların yamaçlarında, yeni bir çiçek koklamak umuduyla uyanmaktır…
Aşk,
sağduyuyla tanışıklığını isteyerek unutmak, kendi gökkuşağının renkleriyle
sarmalanmaktır…
Yeri
gelince mutluluğa, hoşça vakit geçirmeye boş vermek...
Yalnızca
mutluluk için dünyaya gelmedik, diyebilmektir…
∘∘∘
Dünyadaki
ilk ve son gerçek durağımızdır aşk.
Gözünü
açarsın başlarsın tanımaya, öğrenmeye, koşullanmaya…
Ta... tamam deyip hayatına dönünceye, ne isen ona kendini verinceye dek…
İşte
o zaman aşkını bulmuşsan açar yelkenlerini yürürsün…
Bulamamışsan,
sürdürürsün aramayı…
Buluncaya
dek.
Kaderde
bulmadan ölmek de vardır.
Ama arama
yolculuğu bile aşksız yaşamı kabullenmekten
bin defa yeğdir…
∘∘∘
Aşkı
unutanların dünyası bugün yaşadığımız.
Hayatı
soktuğumuz çıkmaz sokaklardan geldik bu kıraç topraklara…
Sahte
amaçlar biçtik yolculuğumuza:
Para,
sandık ki aşkın yerini tutacak…
∘∘∘
Buram,
buram düş kırıklığımızın bugün...
Hüznümüzün
ateşine odun taşıyor…
Hayata
inanmaktan yorgun ruhumuz, gece gündüz aşk sayıklıyor…
∘∘∘
