Akılla konuşmaları merak
etmişimdir…
Hele Hayyam gibi birinin
olursa…
∘∘∘
“Akılla bir konuşmam oldu dün gece;
…..
Yaşamaktan bezdim, ne yapsam?
Birkaç yıl daha katlan, dedi.” [1]
Eminim nasıl tahammül edeceğini
de söylemiştir, ama açık etmiyor…
Onu da siz bulun, diyor sanıyorum…
Yaşam saldırgandır, biliyorum; bu
yüzden ara veriyorum ben, duruyorum, susuyorum, kendimle baş başa sevdiğim küçük
işlere veriyorum kendimi…
Örneğin okuyorum…
İşim biliyorum okumayı…
Böylece bir süre istediğim
dünyada yaşıyorum…
Bu işlere ‘küçük intiharlar’ diyor
Sontag[2](ö.
2004)…
∘∘∘
“Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; birkaç görüntü.”
Tüm çabalar görüntüyü kaçırmamak
için…
Korkular, endişeler, kaygılar…
Ekranın bir gün kararacağını bile
bile…
∘∘∘
“Benim deli gönlüm, dedim;
Ne zaman akıllanacak?
Biraz daha kulağı burkulunca, dedi.”
Aklım zaten bastırıp duruyor, görüntüyü kaçırmayayım diye!
Onu havadar tepelere kamçılayan
gönlüm…
O da akıllanınca çifte akıllı
oluyorum!
‘Küçük intiharlarımı’ bile sürdürebilir
miyim, bilmiyorum…
∘∘∘
“Hayyam’ın bu sözlerine ne dersin, dedim;
Dizmiş alt alta sözleri,
Hoşbeş etmiş, derim, dedi.”
Söz dizmek kolaysa sen de diz,
demek istiyor insan…
Akıl hesap adamı, anlamıyor
yaşamı…
Sağ kalınca hesabı kapandı
sanıyor!
∘∘∘
[1] Ömer Hayyam, Dörtlükler-rubailer-;
çeviren: Sabahattin Eyüboğlu
[2] Susan Sontag (ö. 2004)
Amerikalı kadın yazar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder