Mutluluk yoldan çıkmaktır…
Ancak her yoldan çıkmak mutluluk değildir!
Hatta yoldan çıkmaların çoğu sevinç getirmez!
Neden böyledir?
∘∘∘
Yollar insan tekleri için yapılmamıştır…
Her şeyden önce insanın mucizevi
çeşitliliği buna engeldir…
Kendini aramayanı kimse aramıyor!
Bu yollarda uyanırsın, hayat
buymuş sanırsın…
∘∘∘
Kalabalıklar yoldan
çıkmayanlardır…
Risk almazlar…
∘∘∘
Kimse size yoldan çıkın demez!
Başkalarına baktıkça ana yolun
göbeğinde yürürsünüz…
Başkaları sağduyudur!
∘∘∘
Yürüdüğünüz yol ‘kendinize’ gitmez!
Zihinsel engeller aşmalısınız…
Bilmezsiniz!
Kafanızdaki sorularla pişerek
demlenmenizi ister...
Bilmezsiniz!
Demlendikçe yalnızlaşır
kendinizden geçersiniz…
Bilmezsiniz!
Sağduyu yerden yere vuracaktır
sizi!
Yaşar, ama olan biteni anlamazsınız!
∘∘∘
Sorun hayat sandığınız çizginin
sizi kandırmasıdır…
Uyanmak için yaşamak gerekir…
Okumak, öğrenmek, bilmek yetmez!
∘∘∘
Bir “şimşek” çaksa…
Bir türlü yapamadığınız, Tanrı’nın
bir lütfu gibi sunulsa…
Kendinizi bulsanız…
Özgürlüğünüz estetik bir yükselme
olur sizi bilmediğiniz, görmediğiniz tepelere taşır…
Geldiğiniz yola benzemeyen tepelere…
Yoldan çıkmışsınızdır…
∘∘∘
“Şimşek” etkisi geçtiğinde…
“Acının neden olmadığı yaşlar” süzülür
gözlerinizden…
Acı vermeyen gözyaşları…
Ne ölmek istersiniz…
Ne de geri dönmek…
Dağılırsınız!
Ölümün ve yaşamın korkuları
aklınızdan uçup gider!
∘∘∘
Gerçekçi olan zihinsel tepelere kendi
çabanla yükselmektir…
“Şimşek”le birlikte yaşama
mucizedir; hazıra konamazsınız!
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder