21 Temmuz 2016 Perşembe

Bilimin Büyük Kötülüğü Şiiri Yok Etmesidir





Teknoloji, bilimin çocuğu, asıl katil odur…

Dünyaya gözlerini açmış yaşama ayrıcalığına kavuşmuş insan Tanrı'nın Lütfu zamanı nasıl harcayacağını bilemedi...

Mucizeleri görmedi!

Can sıkıntısında boğuldu…

Sürekli eğlence aradı…

Bilimin çocuğu eğlence Tanrısı teknolojiye sarıldı!

Şiiri unuttu!
∘∘∘


Nasıl eğlendiğiniz sizsiniz!

Mucizeleri tanırsanız şiirden büyüğünü görmezsiniz?

İlkbahar geldi yeniden. Yeryüzü

bir çocuk gibi, şiir bilen…[1]
∘∘∘


Nefes almak, sen görünmez şiir!

İnsan bilimlerine, sosyal bilimlere kandık…

Onları yeterli sandık…

Fen bilimleri gibi üniversitelerde okutulmasına aldandık!

İnsanı hâlâ -belki de uzun süre daha- şiirden öğrenebileceğimizi unuttuk!
∘∘∘


Sizler, henüz boş olan salonların müsrifleri,

akşam kararınca, uzak ormanlar gibi…

Ve şamdanlar gezinir on altı kollu sanki

ayak basılamayan kimsesizliğinizde.

Şiir öksüzü insan, bolluk içinde kendini yiyor!

Torunlarının kanını içiyor farkında değil!

Torununun çocuğu doğmayacak görmüyor!
∘∘∘


Nedir senin en acı veren deneyimin?

Şarap ol, içmenin tadı acı geliyorsa.

…..

Eğer seni bu yeryüzü unutursa,

de ki sessiz duran toprağa: Ben akıyorum.

Hızla akan suya da: Ben varım.

Hayat, kendi şiirini sezdiğinde doğru hayattır!

Mucize ise ritminiz!…
∘∘∘





[1] Rainer Maria RİLKE (ö. 1926) Büyük Alman Şairi, “Orpheus’a Soneler”, Çeviren Yüksel Özoğuz.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder