Başkalarıyla ilişkilerimizde
onların karakter ve davranışlarını tartışırız…
Bunlar sizi sıkıyorsa yanlış
yerdesiniz!
Veriyor almıyorsunuz!
İnsanlar kendilerini değiştirmek
istemiyorsa kimse onları değiştiremez…
Başkalarının davranış ve
karakterini tartışmak zaman geçirmekte zorlananların ve çıkarlarına
yürüyenlerin eline uyar…
Kafasındaki özel sorularına yanıt
arayanlar bu havadan bunalır, çıkış bulamadıkları için oradadırlar.
Toplumla yaptıkları anlaşmayı bozmayı
beceremiyorlardır…
∘∘∘
Bir bakıma herkesin derdi
ortaktır; kendilerinden geçmek, akan zamanı unutmak isterler…
Yelpazenin bir ucunda bunu başkalarıyla
ilişki içinde dostlarının karakter ve davranışlarını konuşarak yapanlar vardır…
Diğer ucunda ise yalnızca kendi
sorularına cevap arayanlar…
İlk grupta toplananlara sosyal
insanlar deniyor…
Karşı grup yalnızlığa yakındır;
bunlara kalabalıklar asosyal diyor…
Tüm insanlar bu iki uç arasında
eğlenme –kendinden geçme- seçimlerine göre sıralanıyor…
∘∘∘
İnsanlar tuhaf canlılardır; hem
çok yaşamak isterler; hem de talihin kendilerine sunduğu zamanı duyumsamak
istemezler…
İnsanları ayıran, nasıl kendinden
geçtikleridir…
Şaşılacak şey çokluğun isteklerinin
aksi yönde seçim yaptığıdır…
Özgürlüğün bedeli her zaman ağır
olmuştur…
∘∘∘
Kendinize bile sormadan toplumun
doğru dediği sokaklarda bulursunuz kendinizi…
İlk görevinizin sokak seçmek
olduğunu atlamışsınızdır…
Ömrünüz hiç düşünmeden girdiğiniz
mahalleye uyum sağlamakla geçecektir…
Bunu görür, bunalırsınız…
Yanlış hayatı doğru yaşamaya çalışıyorsunuzdur!
Çok geçtir!
“Ne yaparsın hayat işte bu!” diye kendinizi avutursunuz…
İçinizdeki ses karşı koyar:
“Doğru hayat için hiçbir zaman
geç değil, biliyorsun!”
Bir türlü cesaret edemezsiniz…
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder