Zaman kahramanlarıyla ruhunu yoğurur.
İçindekilerin
“ben” dediği aslında “zamanın ruhudur”.
∘∘∘
1968
köprüsünden geçtim ben;
Pek
bir şey anlamadan…
Küresel
zamanlardayım şimdi, kahramanlardan utanarak…
∘∘∘
Yarattığı
kahramanlar tanımlar zamanı;
Âlim
olman gerekmez, gözüne batan kahramanları tartarsın…
Ya
sabah kahvaltının engin dinginliğine onları da katarsın;
Veya
akşam yudumlayacağın bir kadeh rakıyı onlarsız içebilmek için fellik fellik
kaçarsın…
∘∘∘
Zamanın
sosyolojisinin pratik “metresi”dir kahramanlarının ağzımızda bıraktığı tat.
∘∘∘
Nadiren
çıkar dâhilerden kahramanlar…
Bayılır
insanlar günlük kahramanları dâhilere katmaya;
Özentidir
bu…
Anlayacaksın…
Önce
dâhileri kavrayacaksın:
Büyük
yaşar, büyük düşünürler…
Meslek
seçmez, iş aramazlar; içlerinden gelen sesle hep bir başına yürürler…
Küçük
dünyaların –gündelik hayatların- küçük düşüncelerinde kaybolmuş insanlardan
yontmak zordur kahramanları.
∘∘∘
Dâhileri
bir kenara koyarsan, geriye iki grup insan kalır kahraman adayı:
Küçük
yaşayıp büyük düşünenler,
Ve küçük
yaşayıp küçük düşünenler…
Toplumlar,
bu iki grubun birinden seçmek zorundadır kahramanlarını…
∘∘∘
500
yıldır piyasa sermaye biriktiriyor.
Aristokrasiyi
yerinden eden de piyasa -ve üzerinde temellendiği ulus.
İkinci
savaşın sona ermesiyle (1945), piyasa doğrudan egemen oldu dünyaya.
Kahramanları
artık piyasa yaratacaktı…
1980’lere
dek kahramanlar birinci gruptan (küçük yaşayıp büyük düşünenlerden) çıkıyordu:
Gündelik
hayatın didişmeleri arasında boy vermiş olsa bile “hayattan yana” taraftı
(belki de taraf olmak zorundaydı) adaylar…
Başka
türlüsüne “zaman” uygun değildi…
∘∘∘
Ne
zaman ki, 80’lere dayandık, piyasalar öylesine duvara tosladı ki, artık Genel
Müdürler CEO’ya (Chief Executive Officer- Baş Uygulayıcı Müdür) dönüştü ve
saygın kahraman adayı oldular.
Artık kahraman adayı CEO’ların “büyük düşünmesine”
bile gerek yoktu.
Küçük
yaşayıp küçük düşünen ve önünü görmekte zorlanan herkes CEO adayıydı.
Yeter
ki kâr etsin her şey mübahtı onlar için.
Hayat,
doğa, ağaç, toprak, can, canlı tanımıyordu yeni kahramanlar…
∘∘∘
İnsan
türünün geleceği, toplumun ana dokusu, bu yırtıcı küçük düşünür vahşilerin tehdidi altında bugün.
Türün
sonunu getirebilecekler mi, çok yakında göreceğiz…
Yakında
diyorum çünkü bekleyecek pek zamanımız kalmadı!.
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder