24 Şubat 2018 Cumartesi

Endüstriyel Hayat Tuzağı





Üniversitelerin laneti gençlerin üzerinden topluma yağıyor… .

Vergilerinle beslenen sana zehir saçıyor.
∘∘∘


Öğrenmeye değmeyecek şeyleri bilgi diye satıyor? Yaşamak için öğrenmek yerine, hayatla ilgisiz şeyleri kovalamayı bayrak yapıyor.

Onlar ne yaparsa yapsın sen işine bak, demek işe yaramıyor; gençler yolunu şaşırıyor; en azından aralarından gerçekten öğrenmek isteyenlere yazık oluyor.
∘∘∘


Okuduğum ve asla unutmadığım şeyler var:

Şiir yazmak, şair olmaktan epey farklıdır.

Herkes şiir yazabilir; ama şair olabilmek için şiir yazmadan yaşayamayacağına emin olmak ve bu konuda en ufak bir kuşku duymamak gerekir.

Şiir yazmadan yaşayabilen şair olamaz!
∘∘∘


Yazmak ayrı yazar olmak apayrı şeyler…

Herkes bir şeyler yazabilir, ama yazar olmak için yalnızca ve de yalnızca yazar olmak için yazmayı sürdürmek gerekir.

Hiçbir yazdığı yayınlanmasa bile yazar oluncaya dek yazmayı sürdürmek… 

Kolay başa çıkılacak iş midir?
∘∘∘


Ben herkesin “yapmazsam ölürüm” dediği işler olduğuna inanmak istiyorum.

Ama seni tuhaf şeylere yönlendiriyorlar.

Çocuklar kendini koruyamıyor; yorgun ve yılgın anne baba onları acımasız gerçek yaşama değil kafalarındaki “rahat yaşama” yönlendiriyor…

İyilik yaptığını sanıyor.
∘∘∘


İnsan yapmazsam ölürüm dediği şeylere ayırdığı vakit kadar yaşıyor.

Hayatın geri kalanı dolgu maddeleriyle tıkış tıkıştır; ucuz -renksiz, kokusuz- ilgisiz katkılarla  ağırlaştırılmış endüstriyel gıdalar gibi…

Endüstriyel hayat senin değildir; gaza gelirsen hayatınla ödersin…

∘∘∘



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder