4 Ocak 2018 Perşembe

Mutluluğun Özeli ve Kamusalı Üstüne Sorular






Yaşam yaşamsa, mutluluk, sevinç, iyilik dokumalı; katılıyor musun?
Özelin, mahremin kafanda nasıl bir egemenlik kuracak?
Kamudan ne bekleyeceksin?
Sevinçli günlerde zamanı unutman için…
∘∘∘


Yalnız kamunun verdikleriyle – özelinde elini zora sokmadan- doyar mısın?
Norveç’te herkesin mutlu olduğunu sanıyor musun?
Amerika, Norveç olmayı hedeflemeliyse[1], gariban ülkeler nereye yüzünü dönmeli, öncelikle Amerika olacak özel yollar mı bulmalı?
Norveç’te CEO’suna asgari ücretin 4 mislinden fazlasını verem şirket fazlalık için % 50 vergi ödüyormuş…
Amerika’da şirketler bu diyete girer mi?
Gelişmekte denen ülkelerin Amerika olma hayali kafana yatıyor mu?
∘∘∘


Diyelim Amerika olduk, mutlu olabilir misin, mahrem özerkliğini sağlam kurmadan?
Nerde yaşarsan yaşa,  özerk olmadan sevinç yükleyebilir misin yüreğine?
Hayır diyorsan, ne yaparak egemen hissedeceksin kafanda?
Kendini nasıl tanımlıyorsun?
Toplumun sofrasında sunulan standart menüyle  –kabilenin diliyle- mi?
Kabilenin diliyle arzularını, becerilerini aramak tehlikeli bir kolaycılık değil mi?
Ya toplumun söz dağarında sen yoksan ne olacak?
Şimdiye dek başaramadıysan, belki de başka sözcükler, başka sözler araman gerekiyor olabilir mi?
∘∘∘


Mutluluğunun ne kadarı mahrem özerklikten ne kadarı toplumsal dayanışmadan gelmeli?
Sence bu yüzdeler herkes için aynı mıdır?
Değilse, buna kim karar verecek?
Yeterince özerk değilsen, istesen bile toplumsal dayanışmaya ne kadar destek olabilirsin?
Dayanışmayı tahkim etmek için özerk beceriler üretecek denli kendini özele hapsetmen gerekebilir mi?
Özerk olmadan kendini dayanışmaya hasretmen seni mutlu eder mi?
∘∘∘



[1] Richard Rorty (ö. 2007) Amerikalı ünlü liberal filozof.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder