Gün Gelir

Bütün girişlerin kapalıdır.

Çalacak bir zil, vuracak bir kapı, çevirecek bir telefon numarası kalmadığına uyanırsın…

İşte o zaman dizelerinin arasına yeni hayat fideleri dikeceğin şiirlere yaslanırsın.

Gün gelir, şairlerden başka herkes ölüdür.

∘∘∘

Bütün sözler söylenmiştir.

Kurşungeçirmez, balgam gibi sis boğmuştur, düz, durağan, sıradan hayatları.

Ne desen sakız gibi çiğnenmiş, her iddian bin kere savrulmuş, birbirinin kopyası lanetli anlar lime lime olmuştur.

İşte o zaman, insanı tekrar tekrar icat eden şairlerin seslerinden kurulmuş sundurmanın gölgesinde eğlenirsin.

Gün gelir şiirlerden başka her şey ölür.

∘∘∘

Bütün duygular gücünü tüketmiştir.

Sevgi, nefret, korku, endişe, geçmişin yası, geleceğin korkusu donmuştur.

Ne duysan boş, ne sezsen sahte, coşkular küflü, sevinçler bitik…

İşte o zaman şiirin rüzgârından başkası serinletmez ruhunu.

Gün gelir, şiirden başka bütün rüzgârlar ölüdür.

∘∘∘

Gün gelir, bütün dünyalar ölüdür.

Yeni dünyalar…

Girişleri açık, sözleri cillop, duyguları taze.

İçinde…

Çekip alamazsın; herkes ölmüş, her şey cansız.

Gerçek ozanın, hakiki şiirlerinden başka…

Ya onları sevecek ve dünyaları ve hayatı ve kendini onlardan öğrenerek yeniden icat edeceksin…

Ya da yok olacaksın!

∘∘∘