Kuşların göklerde süzülüşü gibi
akar hayat.
Çift kanatla uçarsın…
Adil ve özgür bir toplum’dur
kanatlarının biri,
Diğeri ‘yeniden yoğurmak, işlemek,
yaratmak ruhunu; kendi şiirini yazarak’ “mahrem mükemmelleşmek”…
İçinde piştiğin toplum her gün
biraz daha adil ve özgür oluyor,
Mükemmelleşiyorsan her gün biraz daha…
“Hem Nietzsche (ö.1900) ve hem Marx
(ö. 1883); -ya da-hem Nabokov (ö. 1977) hem Adam Smith (ö.1790) olmak
-yolundasın…[1]
İstediğinden istediğin kadar
toplayarak, istediğine istediğin kadar zaman vererek…”[2]
Hangi kanadını ne kadar istersen
o kadar kullanarak…
∘∘∘
Uçabilirsin biri eksik bile olsa
kanatlarının;
Umutsuzluğun katranlısı yerlere
seremez, bulutlarda tek kanatla gezinen ruhunu.
∘∘∘
Her ikisi de güdük kalmışsa
kanatlarının,
Kendini ancak yemede, içmede,
sevişmede ararsın;
Başın beladadır…
∘∘∘
Kanatsız kalmak aşksız
yaşamaktır,
Süzüm süzüm süzülür de aynalarda
kendini göremezsin…
İçindeki yalancı doyuma esir
olmuşsundur ayırdına varamazsın.
Adil ve özgür bir toplum ve
mahrem mükemmelleşme…
İçindeki kafesin kapısını
aralayıp umut kuşunu göklere salmanın başka yolu yok…
Arayabilirsin elbette uçmadan
yaşamanın yollarını,
Hayat senin…
Yanlış hayatı doğru yaşamaya
çalışırken de ölebilirsin…
İster misin?
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder