24 Haziran 2018 Pazar

Açlığın Çocuğusun Sen Aklından Çıkarma





Ya budaladır ya ölümü seçecek denli korkak ya da hırsız, kim coşkusuz yaşamı işaret ediyorsa,

Ahmaklığa, korkaklığa diyeceğim yok dinlemezsin olur biter;

Ama çalacaktır hayatını hırsızsa, boşuna yaşamış olursun unutma!
∘∘∘


Açık edilmemiş, nefessiz kalmış yeteneklerin, kullanmadığın gücün, işlemediğin becerilerin yürek sızısıdır mutsuzluk.
∘∘∘


Hep başkasını arıyorsan kendini aç bırakmışsındır.
∘∘∘


“Açlığın çocuğusun sen.”[1]
∘∘∘


Karnını doyurabilmek için köleliğe alışır, sonra bunu hayat sanırsın.

Ayakta kalmak için yaşarken, ölürsün.

Açlığın çocuğudur canlılar…

Yalnızca sen resimleyebilirsin bunu zihninde.

Kalabalıklar görmezden gelir yazık ki kafalarındaki resmini çaresizliklerinin,

Kabullenirler “açlığın çocukluğunu”, başka sokakları istemezler…
∘∘∘


Boynundaki tasmayı, ayaklarındaki zinciri söküp atmak yerine onlarla yaşamayı öğrenmek için debelenmektir bu…
∘∘∘


Damarlarındaki kanda yetim dolaşan becerilerine gün yüzü göstermeden,

Onların boy attığı kıraç topraklarda yanan hayat ateşinde düşüncelerinin yelkenlerini doldurmadan,

İçlerinden en tuhafını gönlündeki imgelerle sarmalayıp entelektüel mancınıklarınla kimsenin hayallerinin erişmediği ufuklara fırlatmadan…

Zincirlerinden kurtulamazsın.
∘∘∘


Ne para, ne güç, ne torpil,

Saklı heyecanlarını ruhunun derinliklerinden çekip alacak entelektüel cesaret ister özgürlüğün.
                                                        ∘∘∘


Önce özgürlüğün gelir; ardından gerçek nedir, kimsenin izini sürmeden, herkesden öğrenerek kendin bulursun;

Kölelerin tek hakikati, köleliği kaldırmak yerine köle sahibi olmaktır bilirsin.
∘∘∘

[1] Arthur Scopenhauer (ö. 1860) Alman filozof.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder