Hayat
varsa anlamda vardır.
Anlam
amaçla yakın dosttur, akraba değildir. Biri varsa diğeri mutlaka olmak zorunda da değildir.
Kendinle
barışmanın yoludur, anlamla amacı birleştirmek.
∘∘∘
Aramıyorsan,
anlam amacın içinde kavrulup yok olmuştur.
Ne
anlamı?
Bu
kederli bir yolculuk yalnızca, dersin;
Soran
olursa.
∘∘∘
Hayat
varsa anlam var olmasına vardır;
Ama
sen aramadan göçersen onu…
Göremeden, tutamadan gitmişsindir.
∘∘∘
Niçin
yaşar canlılar?
Cevabı
amaçtır…
∘∘∘
Aramana
gerek yok,
Genlerinde
yazar, ille de yaşayacaksındır…
Kurt,
kuş, yarasa, böcek, koyun, kuzu, insan…
Yaşayacaksındır
birbirini yiyerek…
∘∘∘
Birbirini
yemek de neden ki?
Dediğinde,
yola düzülmüşsündür, ayırdında olmazsın…
Anlam
arıyorsundur…
Amacın yanında, anlama yelken açmışsın…
∘∘∘
Hayatın
mucizesi, milyarlarca canlının birbirine hiç benzemeyen amacı ve anlamı
olmasında yatar.
Ne
kadar insan varsa o kadar yaşam tarzı olmasının nedeni budur.
Harmanlanıp
yoğurulmuş amaç ve anlamdır yaşam tarzı.
∘∘∘
Birbirini
yiyerek ayakta kalmayı uygarlık sanırsan
Amaç
ateşinde dağlamışsındır ruhunu…
Kişisizleştirir,
kendisizleştirir, sensizleştirir yaşamını
Korku
filmindeki yarasalar gibi yalnızca zifiri karanlıkta ortalığa dökülen,
Korsan
bayraklı amaç…
∘∘∘
Acısız
yaşamın yanına sığışır ilkin anlam,
Toprağını
bulursa öylesine büyür ki;
Ateş
topu gibi yakan yakan acılar duyulmaz olmuş, dağlanmış yitip gitmiş,
Anlam
amacı yiyip tüketmiş,
Anlam
amaç olmuştur.
∘∘∘
Kafandaki
bir yastıkta kocadığın sorularda mayalanır anlam…
Sabahla
karanlık geceler arasındaki her gün yeni bir insan yapar seni,
Hayat
yaşamaya ölüm ölmeye değer artık.
∘∘∘
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder